Zgodnie z przepisami kodeksu pracy pracodawca ma obowiązek wypłacenia odprawy pośmiertnej rodzinie w razie śmierci pracownika w czasie trwania stosunku pracy lub w czasie pobierania po jego rozwiązaniu zasiłku z tytułu niezdolności do pracy wskutek choroby. Kwestia odprawy pośmiertnej uregulowana jest w art. 93 Kodeksu pracy.
Odprawa pośmiertna przysługuje rodzinie pracownika niezależnie od tego, na jakiej podstawie nawiązał on stosunek pracy, od wymiaru czasu pracy, a także od okresu, w jakim pozostawał w stosunku pracy przed śmiercią. Należy również pamiętać, że odprawa pośmiertna przysługuje także rodzinie pracownika, który nie pracował na przykład z powodu urlopu, choroby czy innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy. Jednak odprawa pośmiertna się nie należy w przypadku, gdy pracodawca ubezpieczył pracownika na życie a odszkodowanie wypłacone przez instytucję ubezpieczeniową nie jest niższe niż odprawa pośmiertna przysługująca zgodnie z ogólnymi zasadami. Jeżeli odszkodowanie jest niższe od odprawy pośmiertnej, pracodawca jest zobowiązany wypłacić rodzinie kwotę stanowiącą różnicę między tymi świadczeniami.
Wysokość odprawy pośmiertnej jest uzależniona od okresu zatrudnienia pracownika u danego pracodawcy i wynosi:
– jednomiesięczne wynagrodzenie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 10 lat
– trzymiesięczne wynagrodzenie, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 10 lat
– sześciomiesięczne wynagrodzenie, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 15 lat
Uprawnionymi do odprawy pośmiertnej są:
– małżonek (zawsze, niezależnie od tego czy spełnia warunki do uzyskania renty rodzinnej po zmarłym pracowniku)
– inni członkowie rodziny spełniający warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej, w myśl przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
